Νυχτερινό Πρωινό

Πλευρίζοντας το μουσικό κουτί, αυτό που αναπνέει και ποτέ δεν ξεψυχάει, ζώντας το όταν αυτό φαντάζει στα μάτια σου να παρασέρνει το σώμα σου που τα παρατάει όλα και περιφέρεται με την ψυχή σου αγκαλιά, τότε υπερβαίνεις το θάνατο, τότε έχεις πεθάνει ήδη, τότε ακούγεσαι όσο και αν φωνάξεις, ακόμα κι αν δε σε άκουσε ποτέ κανείς, ακόμα κι αν δεν ήθελε ποτέ κανείς να σε ακούσει.

Ξημερώνοντας, δεν σε εκτιμάς, δεν ήξερες ούτως ή άλλως τι να εκτιμήσεις, έχεις τώρα να εκτιμήσεις όλα όσα ξεθωριάζουν με το πρώτο φως της ημέρας που δυστυχώς δε σε τυφλώνουν όπως προστάζει η δύστυχη φύση σου, μα σε αναγκάζουν να συρθείς μέχρι να αποκοιμηθείς.