Στεκόμενος πίσω από τα θαμπά τζάμια ενός άγνωστου ισόγειου παρακολουθούσα τον κόσμο έτσι πως πραγματικά ήταν, παραμορφωμένος. Μόνο μέσω αυτής της οπτικής γωνίας έβγαζε νόημα η παρατεταμένη οχλαγωγή και η οσμή ιδρώτα και άγχους που γινόταν αβάσταχτη. Με μαθηματική ακρίβεια οδηγούμαστε στην κατάρρευση...ο φόβος για οτιδήποτε εξαπλώνεται σαν καρκίνωμα εξωτερικά και εσωτερικά, η πορεία φαίνεται να καταλήγει στο πουθενά και η παρέκκλιση από αυτήν εχει γίνει αδύνατη μιας και κάθετι το διαφορετικό βαφτίζεται αδιέξοδο. Όμως θυμήσου, όταν η κατάσταση φαντάζει πλέον μη αναστρέψιμη τότε είναι η ευκαιρία να αναστραφεί. Μη το ξεχάσεις όταν έρθει η ώρα, μη φοβηθείς, δε θα έχεις να χάσεις τίποτα, μονάχα να κερδίσεις.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου