Περί ''ύπνου'' και άλλων δαιμονίων

Όση φασαρία κι αν κάνεις την ώρα που ονειρεύεσαι δε θα σε ακούσει κανείς.Πρέπει να ακουστείς την ώρα του εφιάλτη, μα κανείς δε φαίνεται να συγκινείται από την  φασαρία.Όλο θολά βλέμματα θα σε περιτριγυρίζουν μέχρι να εμφανιστεί από τις σκιές η καταστολή.Πότε θα είσαι μόνος,πότε όχι,μα πάντα θα βυθίζεσαι στον αργόσυρτο βούρκο που κάποτε λεγόταν ωκεανός.Το υποσυνείδητο δε σφάλει,είναι αληθινό σαν τον φώς που ότι και αν συμβεί,είναι υποχρεωμένο να μεταφερθεί.Αν ζητάς την ανατροπή και την αναδημιουργία,θα πρέπει να βουτήξεις βαθιά στο βούρκο του εφιάλτη.Θα πρέπει να πεθαίνεις ξανά και ξανά χωρίς να έχεις την πολυτέλεια του να ξυπνήσεις,παρά μόνο όταν είσαι έτοιμος να συγκρουστείς με την δυσχερή πραγματικότητα που σε περιβάλλει και να την αλλάξεις.