Ενάντια στη σιωπή

Συμπιεσμένες ελευθερίες χρόνων
γκριζάρουν την πόλη και κρύβουν τον ήλιο
Μέσα στην ομίχλη ψάχνεις να βρεις
το νόημα της ξαστεριάς
Μέσα στην ξαστεριά φοβάσαι την ομίχλη
που θα απλωθεί σαν ιστός αράχνης
από τις σκοτεινές γωνιές του τσιμέντου
που σκεπάζει τη συνείδηση της πραγματικότητας
Τι εκτός από μια καταιγίδα θα γλυκάνει το τοπίο;
Χιλιάδες κολασμένες σταγόνες έτοιμες να γεμίσουν
το βυθό της ακινησίας και να πλημμυρίσουν
το γόνιμο λιβάδι των ονείρων
που θα πνίξει κάθε παράσιτο του όμορφου
ανθού που θα φυτρώσει